විඳින්න රිසි සේ මරණය සිත්සේ....

හිමින් බුර බුරා නැගෙන
රත් පැහැ දෙතොල් පරයන
කුඩා ගිනිපුපුර
අනුපිළිවෙලින් අලු පැහැ කරයි සුදු පටිය
දෙවටයෙන් ඇදෙන
සුදු පැහැ ලා රත්වූ සනීපය
ගෙන එයි රති සුවය
නොඉඳම ඉදිරියේ නළඟන
මාවතින් බැහැරව
මනසින් නග්නව
සියල් රතිරඟ
සින්නක්කරව උරුමයි සුදු පැහැ පටියට

ඒ ඔයාමයි.......

පහන් සිතුවිල්ලක් නම්
දෑස අද්දර නලියයි
සුලං රැල්ලක් නම්
මා සනසා නලවාලයි
ඉගිල යන්නට නම්
තවම සිත් නැති ගානයි

සොයුරියගෙන් කවියක් | ඇයටද මටද?

අද සිට මගේ ඉඩහසර මාගේ ආදරණිය කවිකාර සොයුරියටද වෙන්වන වගයි......ඇගේ නම්න් කව් මම ඈ වෙනුවෙන් පල කරමි


ක්ෂිතිජය අයිති අහසටද පොළවටද.....
මල අයිති සමනලයටද බඹරටද....
සඳ අයිති කලුවර අහසටද පුංචි ඉරබටු තරුවටද....
ඔබෙ ආදරය අයිති ඇයටද මටද?

(මයිනස්) ජීවිත

පසිඳුරන් සනහන
සිත්පියුම් නළවන
ජීවිතවල අගය
ඉහළ පහළ....
අරුතක් හොයන් යන
පාරක ඇරඹුම
අවසානයක් වෙයිද
යන තැන නොදැන....

මම වැරදිකරු..ද?

හිත වෑවුවත් නැතත්
මට ඇඬුනත් නැතත්
කමක් නැහැ
ඔයා වාවන්න
ඔයා නාඬන්න
ඔයත් සතුටින්
මමත් සතුටින්
ඒත් ඒ දේ දෙන්න
මම කරපු දේ
වැරදිද.........?????

හිතෙන්නේම නෑ

ජීවිතයට ආවා
ජීවිතයට දැනුනා
වෙන්වෙන්නට ඇසුවා
මම යන්නට කිව්වා
දිව යන්නට සසරේ
එක පැතුමයි තිබුනේ
ඔබට පමනි පැතුමේ
වරම හිමිව ඇත්තේ
හැමදාම.............

නොනිදන්න මා සමග

සිත්පියන් විවරයි
මල් සිතුම් පිපුනයි
දිගුදෙනෙත් වැසුනයි
පෙමට මුල පිරැවයි

දෑතගිලි බැදුනයි
සුසුම් යා වූවයි
දෙතොල් මුන ගැසුනයි
හදෙහි සුව දැනුනයි