සොයුරියගෙන් කවියක් | ඇයටද මටද?

අද සිට මගේ ඉඩහසර මාගේ ආදරණිය කවිකාර සොයුරියටද වෙන්වන වගයි......ඇගේ නම්න් කව් මම ඈ වෙනුවෙන් පල කරමි


ක්ෂිතිජය අයිති අහසටද පොළවටද.....
මල අයිති සමනලයටද බඹරටද....
සඳ අයිති කලුවර අහසටද පුංචි ඉරබටු තරුවටද....
ඔබෙ ආදරය අයිති ඇයටද මටද?

(මයිනස්) ජීවිත

පසිඳුරන් සනහන
සිත්පියුම් නළවන
ජීවිතවල අගය
ඉහළ පහළ....
අරුතක් හොයන් යන
පාරක ඇරඹුම
අවසානයක් වෙයිද
යන තැන නොදැන....

මම වැරදිකරු..ද?

හිත වෑවුවත් නැතත්
මට ඇඬුනත් නැතත්
කමක් නැහැ
ඔයා වාවන්න
ඔයා නාඬන්න
ඔයත් සතුටින්
මමත් සතුටින්
ඒත් ඒ දේ දෙන්න
මම කරපු දේ
වැරදිද.........?????

හිතෙන්නේම නෑ

ජීවිතයට ආවා
ජීවිතයට දැනුනා
වෙන්වෙන්නට ඇසුවා
මම යන්නට කිව්වා
දිව යන්නට සසරේ
එක පැතුමයි තිබුනේ
ඔබට පමනි පැතුමේ
වරම හිමිව ඇත්තේ
හැමදාම.............

නොනිදන්න මා සමග

සිත්පියන් විවරයි
මල් සිතුම් පිපුනයි
දිගුදෙනෙත් වැසුනයි
පෙමට මුල පිරැවයි

දෑතගිලි බැදුනයි
සුසුම් යා වූවයි
දෙතොල් මුන ගැසුනයි
හදෙහි සුව දැනුනයි

තවමත් ඇයම පතනෙම්

ලෝකය ගෝලාකාර විය
මිනිස්සු විවිධාකාර විය
මම විෂමාකාර විය
ඇය හිතුවක්කාර විය

කව්රුත් ලගින් නැත
එනමුදු තනිද නැත
ඇස් නම් බරව ඇත
දරන්නට කෙනෙක් නැත

පතන්නට වරම් නැත
පැතූවත් හිමිත් නැත
එසේනම් මමත් නැත
නැතත් ඈ කොහෙත් ඇත

මාළිගාව දුරද මන්දා

පාලුවෙන් හිටිය හන්දා
පාලුවට ලගින් උන්නා
ආදරය නැතිම හන්දා
ආදරය දෙන්න සිතුනා
මට නොදැනිමද මන්දා
හිත ආදරෙන් පිරුනා
සිත චංචලවු හන්දා
මාළිගාව දුරද මන්දා

තවත් වරක් එන්න

හිතටම දැනුන හැටි
තාම මතකයි
අවරට නොයා එන
හීන කලඑලියයි
පැතුමකට ලංවුනා
ඒත් තව ඈතයි
ආයෙමත් එනවනම්
හිතට සැනසීමයි

කතාකරපු ඇස්දෙක

දවසක් හිටගෙන ඉන්නකොට
දැක්කා ඇගේ ඇස්දෙක
ඇහුනම ඇගේ කටහඩ
පින් කරලාද දැනුනා කන්දෙක
දැනුනම ඇගේ ගතිගුන
පව් කරලාද දැනුනා හදවත

සිනහවෙන්නට ඉඩක්!!!!

අවුල් ඔක්කොම හිරකරන්
ඇස්සට දත නියවන්
පාරම් බ බා බැරිකම්
ලෝකෙට හංගමින්
කොටි වළිග අල්ලන්
හත් වරිගයට බනිමින්
තමන් දෙසම බලමින්
මේන් සිනහවෙන්නට ඉඩක්!!!!

කොවුලා මනාපයි

හීන් සීරුවට හැදිච්ච
පුංචි හිතක මල් පිපෙන්න
කොවුලෝ උඹෙ අවසරයයි
බක් මාසේ
එකලු වෙන්න

මල් මංගල්ලෙට ඇරිච්ච
සිහිල් සුවය ගතට දැනුන
හරි ලස්සන වසන්තයට
අවසරයක් කියා දෙන්න

ආයුබෝ !!!!!!!!!

1948දි අපි සුද්දගෙන් ගත්ත නාමික නිදහසේ ඉදන් අවුරුදු 61කට පස්සෙන් පහු උදාවෙච්චි ඇත්ත නිදහසේ හිතේ
කහටක් නැතුව ඕන් එහෙනම් කිව්වා ආයිබෝන්...! දැන් ඇත්තටම කාගෙ කාගෙත් හිත් වල එක එක එව්ව ඇති මොකක්ද මේක කියල. අනන් මනන් කයි කතන්දර කියල වැල් වටාරම් වල ඔයාල පටලන්න මං මනාප නෑ. ඒත් එහෙමයි කියල අවශ්ය දේ නොකිය ඉන්නෙත් නෑ. මේක ඇවිල්ල අපේ හිත් වල තියන නිර්මාණාත්මක අදහස් එලියට දාන්න හදපු පොඩි ස්ථානයක්. අපි අපිනෙ කියල දෙගිඩියාවෙන් ඉන්න මේ ලෝකෙ කියන්න තියන දේ direct කියන pot සහ එවුන් හරි අඩුයි. ආන්න එහෙම ඉන්න අයට වෙන් වුන ඉඩ හසර තමා මේක. මාව මෙක ඇතුලෙදි අඩු වැඩි වශයෙන් හම්බෙයි ....... මට වඩා මේකෙ highlight වෙන්න ඕන ඔය කට්ටිය. එහෙනන් හම්බෙමු...........................

නිම් නැති නුරා සිහිනය

පවසා නොනිම් අවසර
පවරා ගතෙහි උනුසුම
නෙතු පියන් වසා
අයදින උත්කෘශ්ඨ සෙනෙහස
ලං වූ සිත්හි උපදින
මනදොළ යදියි උනුසුම
පරයන සියල් සුරසැප
නිම් නැති නුරා සිහිනය

තවමත් සුන්දරයි යශෝධරා

සුවිසල් ලෝකයක
තනිවුන කුසුමක
සුවද වින්දෙමි
ගව්වක දුර සිට

මොහොතින් මොහොත
පෙති ගිලිහෙන බැව් දැන දැනම
හැර නොගියෙමි ඒ කුසුම් කැකුළ
පෙති අතර උනුහුමට ලෙන්ගතුව

වසන්තයක වෙස් ගෙන
පැමිනි අදුර වෙලා‍ගෙන
යශෝධරාව හිනැහෙන්නීය
අවසානය නිම නොකොට.....

පාලු හැන්දෑව

නිහඩ බව පමනි
මගේ ලොව හසරැල්ල
ජාමයක අව් රැල්ල
වියම මා සෙවනැල්ල
කණිසමේ අවසරය
කියයි ඒ දුක් කවිය
ඇරඹුමක සිහිවටන
තවත් නැත සිහිඑලඹ
තවත් නම් තණනිල්ල
පා පහස ලබනු නැත
කහ පාට මල් ගොමුව
නැවත නොම දෙයි සුවය
දහස් සිත් පුබුදන්න
වරම් නැත දෙසිතකට
එසේනම් කියනු මැන
හැන්දෑව සුන්දරද?

පහන් වැට අද්දර

නිවුනු සිතකට
අරුම කැන්දන
සිලුව නුඹමය
මගේ දිවියට

ඔබේ අද්දර
ඔබේ තනියට
පහන වන්නට
පතමි සෙනෙහස

ආදරනීය නංගියේ..........

වරම් දෙකකින් එකම කුසකින්
බිහිවුනා අපි බිහිවුනා
උනුසුමෙන් සිත් නහව නහවා
හිනැහුනා අපි හිනැහුනා
එකම බත් පත බෙදා කා
ඇතිවුනා අපි දැඩිවුනා
‍වෙනම මොහොතක ඇයි ගියේ නුඹ
හැරදමා මා තනි වුනා

අසුරු සැනකින් හැර ගියා නුඹ
නැත අපට එය වැටහුනේ
සිහිනයක් යැයි සිතා උන්නත්
සිසිල දැනිලයි ඇහැරුනේ
කදුලු සලනට වරම් ඇති අද
වියළි වුනු ඇස් බොද වුනේ
පතිනියක වන ඔබව සරසන
සිහිනයයි ඒ බොදවුනේ

ජන්මයෙන් ජන්මය පතා ආ
සොයුරු පෙම අද ඉතිරුනේ
මගේ නැගනිය සිහින දෙව්දුව
මගේ සිහිනය හැඩ කලේ
මතුව උපදින සෑම භවයම
ඔබේ නමටයි වෙන් වුනේ
ඉතින් යන්නට අවසරයි අද
සදාදර මගෙ නංගි‍යේ.....!

සොදුරු ස්වරය

සදාතනික ආදරයක
නොනිම් පැතුම් කැටි කොටගෙන
අනන්තයක ඉම ‍සොයන්න
ඔබ එනවද මට කියන්න

පෙරදා පැතු ඔබෙ සෙනෙහස
වියැකී ගිය ඒ අරුමය
හදවත පැතු පැතුම් සමග
මා මියැදුනි සිත් මල මත

‍සොදුරිය වන්නට අවසර
නැතිමුත් මේ සිව්භව තුල
මිතුරිය සේ පිදු සෙ‍නෙහස
විදිනෙමි මහමෙරක් ලෙසට

හදවත මා එක්ටැම් ගෙය
තනිවූ මේ ලෝකය තුළ
ගිමන් හළක සුව දැනුනා
ඔබ මා ගෙවු ඒ කාළය

නිහඩ වන්න එපා වරම්
අප එක්කළ සොදුරු ස්වරය
කවියක් වී වැළදගන්න
මිතුරු මහට වරම් දෙන්න...